به نقل از «عصر ایران»

درباره آلوپِسی آرِئاتا یا کچلی سکه ای (+عکس)

تاریخ انتشار: ۲۹ تیر ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۸۲۷۰۵۸۵

عصر ایران- آلوپسی آرِئاتا یا کچلی سکه ای یک بیماری غیرقابل پیش بینی است که باعث ریزش موهای صورت یا بدن به صورت تکه تکه می شود. روش های درمانی مختلفی به منظور کنترل و بهبود این بیماری مورد استفاده قرار می گیرند، از جمله داروهای خوراکی، موضعی، تزریقی و لیزر درمانی.

لازم به ذکر است تمامی نکاتی که در این خصوص در اختیار علاقه مندان قرار می گیرند، از طریق وب سایت مرکز ملی اطلاعات زیست فناوری آمریکا قابل دسترسی هستند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

آلوپسی آرِئاتا چیست؟

آلوپسی آرِئاتا وضعیتی است که باعث می شود موهای بیمار به صورت تکه تکه شروع به ریزش کنند. حتی ممکن است این نواحی به یکدیگر متصل شوند و از این رو بیش از گذشته قابل تشخیص باشند. این اختلال زمانی ایجاد می شود که سیستم ایمنی بدن ما به فولیکول های مو حمله می کند و باعث ریزش مو می شود.

با استناد به بنیاد ملی آلوپسی آرِئاتا آمریکا (NAAF) این نوع ریزش مو بسیار رایج است و تقریبا 7 میلیون نفر در آمریکا را تحت تاثیر قرار می‌ دهد. اختلال مذکور می تواند افراد با هر قومیت، جنسیت یا رده سنی را درگیر کند و ممکن است در هر دو دوران کودکی یا بزرگسالی ایجاد شود. گفتنی است که روند بیماری برای هر فرد نسبت به دیگری می تواند متفاوت باشد.

ریزش مو: علل شایع و درمان

آلوپسی آرِئاتا ممکن است در نواحی مختلف مانند پوست سر و در برخی موارد ابروها، مژه ها، صورت و همچنین سایر قسمت های بدن ایجاد شود. این بیماری می تواند به آهستگی رخ دهد و در عین حال پس از گذشت سال ها مجددا عود کند. گفتنی است هنگامی که ریزش مو تمام موهای بدن را درگیر کند، با بیماری آلوپسی یونیورسالیس رو‌ به رو هستیم و نه آلوپسی آرِئاتا. علاوه بر این میزان ریزش و رشد مجدد مو در افراد مختلف متفاوت است.

هرچند در حال حاضر هیچ درمان قطعی و صد در صدی برای آلوپسی آرِئاتا وجود ندارد، اما توجه به یک سری نکات در راستای آشنایی بیشتر با این بیماری و کمک به مدیریت بهتر آن بسیار سودمند محسوب می شود.

به گفته بنیاد ملی آلوپسی آرِئاتا، این نوع ریزش مو در تمامی موارد به یک بیماری مادام العمر فاقد درمان تبدیل نمی شود. چرا که فولیکول های مو زنده هستند و اغلب می توانند سبب رشد مجدد موی بیمار شوند. از طرفی دیگر روش های درمانی مختلفی وجود دارند که ممکن است به رشد سریعتر موها کمک و از ریزش آنها در آینده جلوگیری کنند. در این میان متدهای مقابله با استرس نیز بسیار یاری رسان هستند.

داده های به دست آمده در مورد نژاد و قومیت

بار بیماری آلوپسی آرِئاتا در همه جمعیت ها یکسان نیست. برای مثال، برخی از یافته ‌های علمی نشان می‌ دهند که زنان آفریقایی آمریکایی و اسپانیایی تبار در مقایسه با زنان سفیدپوست بیشتر این بیماری را تجربه می‌ کنند. همچنین گفته می شود که نژاد آسیایی نیز در معرض ریسک پایین تری قرار دارد.

اما تنها تعداد کمی از مطالعات الگوها و عوامل تعیین کننده آلوپسی را بررسی کرده اند و عوامل پاتوفیزیولوژیکی تا حد زیادی ناشناخته باقی مانده اند. از این رو تحقیقات بیشتری مورد نیاز است تا عوامل محیطی، رفتاری، ژنتیکی و اجتماعی-اقتصادی و همچنین دسترسی به مراقبت های بهداشتی هم مد نظر قرار بگیرند.

با استناد به یک مطالعه معتبر در سال 2020 و تجزیه و تحلیل بیش از 11000 مورد ثبت شده در NAAF بین سال های 2000 و 2016، نسبت شانس تقریبی تشخیص آلوپسی آرِئاتا در نژادهای مختلف با افراد سفیدپوست به عنوان گروه کنترل، به شرح زیر است:

1.77 برای آمریکایی های آفریقایی تبار

1.27 برای نژادهای دیگر، از جمله بومیان آمریکا و جزایر اقیانوس آرام

1 برای افراد سفید پوست

0.9 برای مردم اسپانیایی تبار

0.4 برای مردم آسیا

درمان موضعی

از آن جایی که هیچ درمان شناخته شده ای برای این نوع آلوپسی وجود ندارد، پزشکان معمولا از روش هایی استفاده می کنند که ممکن است قادر به کند ساختن ریزش مو در آینده و همچنین کمک به تسریع رشد مو باشند.

پیش بینی پاسخ دهی به متدهای درمانی مقداری دشوار است. به این معنی که ممکن است به مقدار زیادی آزمون و خطا نیاز داشته باشیم تا بتوانیم موثرترین راه درمان را تشخیص دهیم. همچنین مهم است که به خاطر داشته باشیم: درمان همیشه موفقیت آمیز نیست و در برخی از افراد حتی با وجود درمان نیز ریزش مو ادامه می یابد.

برای کمک به تحریک رشد مو می توان از یک سری داروهای موضعی استفاده کرد. برای مثال ماینوکسیدیل یک داروی بدون نسخه است که برای این مشکل استفاده می شود اما توسط FDA برای آلوپسی آرِئاتا تایید نشده است. شواهدی که در این زمینه وجود دارند نشان می‌ دهند که ترکیب نام برده برای افراد مبتلا به آلوپسی آرِئاتا محدود مفید است. همچنین به طور معمول حدود 4 تا 6 ماه یا بیشتر طول می کشد تا نتایج مثبت ظاهر شوند.

علاوه بر این تصور می شود که انواع فوم ها، لوسیون ها، پمادها و کرم های کورتیکواستروئیدی مانند کلوبتازول نیز مفید هستند زیرا با کاهش التهاب در فولیکول مو وارد عمل شده و مانع گسترش ریزش مو می شوند.

ایمونوتراپی موضعی نیز تکنیکی است که در آن یک ماده شیمیایی روی پوست مالیده می شود تا باعث ایجاد بثورات آلرژیک شود. این بثورات ممکن است در عرض 6 ماه باعث رشد موهای جدید شوند.

درمان تزریقی

تزریق استروئید یک گزینه رایج برای آلوپسی خفیف به منظور کمک به رشد مجدد مو در نقاط طاس است. در این روش سوزن های ریز استروئید را به ناحیه طاس تزریق می کنند.

برای رشد مجدد مو، درمان باید هر 1 تا 2 ماه یکبار تکرار شود. گفتنی است که این متد از ریزش موی جدید جلوگیری نمی کند.

درمان خوراکی

گاهی اوقات ترکیبات کورتونی به صورت خوراکی برای ریزش موی گسترده مورد استفاده قرار می گیرند، اما به دلیل احتمال بروز عوارض جدی باید این گزینه را با پزشک خود در میان بگذارید.

از طرفی دیگر داروهای خوراکی سرکوب کننده سیستم ایمنی مانند متوترکسات و سیکلوسپورین نیز ممکن است توسط پزشک معالج تجویز شوند. این داروها با مسدود کردن پاسخ سیستم ایمنی بدن عمل می کنند، اما به دلیل خطر عوارض جانبی مانند فشار خون بالا، آسیب کبدی و کلیوی و افزایش خطر ابتلا به عفونت های جدی نمی توان برای مدت طولانی از آنها استفاده کرد.

لیزر و نور درمانی

برای نمونه در فتوتراپی از طول موج های خاصی از نور ماوراء بنفش برای اثرات درمانی آنها استفاده می شود. لیزر درمانی نیز مقدار خاصی از اشعه را با هدف تحریک رشد موها ارائه می دهد. هر دو روش درمانی مذکور ایمن و موثر در نظر گرفته می شوند.

کانال عصر ایران در تلگرام بیشتر بخوانید: کچلی سکه‌ ای از کجا می‌ آید؟

منبع: عصر ایران

کلیدواژه: کچلی رشد مجدد مو ریزش مو

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.asriran.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «عصر ایران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۸۲۷۰۵۸۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

مراقب باشید؛ این داروها و خوراکی‌ها پلاکت خون را کاهش می‌دهند

پلاکت خون پایین (ترومبوسیتوپنی) نوعی بیماری است که در آن بدن به دلیل عارضه یا سایر شرایط، پلاکت کافی تولید نمی‌کند. علائم ناشی از آن شامل خونریزی داخلی و خارجی است.

به گزارش خبرآنلاین، تشخیص زودهنگام ترومبوسیتوپنی، نتایج مثبتی در درمان دارد اما تأخیر در تشخیص می‌تواند منجر به مشکلاتی از حمله قلبی، آسیب به اعضای بدن (به عنوان مثال، طحال، روده، کلیه و حتی آمبولی ریه) شود.

ترومبوسیتوپنی به اختلال در پلاکت خون گفته می‌شود و شرایطی است که در آن تعداد پلاکت‌های خون بیمار کاهش یافته و سلول‌های خونی قادر نخواهند بود فعالیت‌های اساسی بدن را انجام دهند.

پلاکت چیست؟

پلاکت به کوچکترین ذرات خونی گفته می‌شود که آنزیم‌های لازم برای انعقاد خون را در خود دارند. پلاکت‌ها بسیار کوچکند و با چشم غیرمسلح قابل دیدن نیستند. این اجزای کوچک مسئول بازسازی بافت‌های آسیب‌دیده هستند و نقش مهمی در انعقاد خون دارند. میانگین عمر هر پلاکت ۱۰ روز است و محل تولید آن در مغز استخوان است.

نحوه عملکرد پلاکت خون

کار اصلی پلاکت جلوگیری از خونریزی است. تجمع پلاکت‌ها در محل خونریزی، موجب لخته شدن خون و آغاز روند بهبودی می‌شود. پلاکت‌های فعال حاوی پروتئین چسبنده‌ای به نام فیبرین هستند که این پروتئین‌ها در تشکیل لخته خونی نقش مهمی ایفا می‌کنند.

علت پایین بودن پلاکت خون

پایین بودن پلاکت خون نوعی اختلال خونی است و معمولاً عوارض جدی ندارد اما در شرایط آسیب‌دیدگی می‌تواند روند انعقاد و لختگی خون را تحت‌تأثیر قرار دهد. تعداد پلاکت خون معمولاً به دلیل بیماری‌های زمینه‌ای و عوارض جانبی مصرف برخی داروها کاهش می‌یابد که در ادامه به شرح این موارد می‌پردازیم:

۱) داروها و خوراکی‌هایی که پلاکت خون را کاهش می‌دهند

مصرف الکل، ترکیبات سمی و نیز برخی داروهای حاوی کنین که جهت رفع گرفتگی عضلات تجویز می‌شوند اثرات منفی بر پلاکت خون دارند. استفاده از برخی نوشیدنی‌ها مانند آب تونیک (نوشابه گازدار حاوی کنین که برای پیشگیری از مالاریا مصرف می‌شود) می‌تواند در کاهش پلاکت خون مؤثر باشد.

این داروها خاصیت ضد انعقادی دارند و موجب کاهش پلاکت می‌شوند:

داروهای ضد انعقاد یا مهارکننده‌های گلیکوپروتئین مانند آبسیکسیماب (این دارو ضد تجمع پلاکت است و برای پیشگیری از عوارض اسکیمی قلبی تجویز می شود)

اپتیفیباتید (این دارو ضد انعقاد خون است و در درمان لخته‌های خونی و حملات قلبی مورد استفاده قرار می‌گیرد)

و تیروفیبان (برای درمان سندرم کرونر حاد)

هپارین، استامینوفن، ایبوپروفن، ناپروکسن، آمیودارون (برای درمان پرکاری تیروئید)، سایمتیدین (برای درمان زخم معده و گاستریت)، پیپراسیلین (نوعی آنتی بیوتیک)، داروهای ضد تشنج مانند کاربامازپین، سولفونامیدها مانند تری‌متوپریم-سولفامتوکسازول، وانکومایسین (نوعی آنتی بیوتیک).

۲) بیماری‌هایی که موجب پایین بودن پلاکت خون می‌شوند

برخی از بیماری‌ها بر تولید پلاکت خون اثر گذاشته و باعث ترومبوسیتوپنی می‌شوند که عبارتند از: سرطان مغز استخوان، لوسمی، HIV و هپاتیت C، عفونت‌های ویروسی، آنمی، سندرم دیستریس تنفسی حاد (ARDS)، سپسیس (نوعی عارضه عفونی)، بیماری های خود ایمنی مانند ITP (نوعی عفونت ویروسی مثل آبله مرغان)، سابقه ارثی و ژنتیکی، زیاده‌روی در مصرف حد الکل، برخورد با ترکیبات سمی، دوران بارداری و ...

کاهش پلاکت خون گاهی می‌تواند سبب بروز برخی اثرات فیزیکی مانند کبودی شود. درمان پایین بودن پلاکت خون شامل تجویز برخی داروها و تلاش برای رفع مشکلات زمینه‌ای است.

در برخی موارد نیز برای درمان، از داروهایی که سیستم ایمنی بدن را سرکوب می‌کنند (مانند کوتیکواستروئیدها) استفاده می‌شود.

کانال عصر ایران در تلگرام